ΜΟΝΤΕΛΙΣΜΟΣ: Αερομοντελιστές οργανωθείτε

«Όταν πήρα το τηλεκοντρόλ από τα χέρια ενός φίλου που πετούσε το δικό του ελικόπτερο ένιωσα την υπερένταση για να το κοντρολάρω, να μη χάσω τον έλεγχο, να το κάνω να έρθει σωστά σ΄ εμένα. Από τότε πέρασαν δεκαέξι χρόνια και σήμερα είμαι ένας από τους τρεις αθλητές της εθνικής ομάδας».
O Γιάννης Κουτσούλας πήρε...
την πρώτη θέση στους τελικούς της κατηγορίας ακροβατικών τηλεκατευθυνόμενων ελικοπτέρων F3C για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στο Πανευρωπαϊκό του 2010. Όπως λέει στα «ΝΕΑ», «το μυστικό για να τα καταφέρεις εκτός από καθημερινή δουλειά και προπόνηση είναι η αγάπη για τον αέρα. Ακόμη θυμάμαι την ημέρα που ήμουν μαθητής στην Κομοτηνή και παρακολούθησα μια επίδειξη από την Αερολέσχη της Θεσσαλονίκης στη γιορτή της Αεροπορίας. Το 1993 το είδα ξανάτην επόμενη είχα το δικό μου ελικόπτερο», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο 37χρονος έμπορος. «Είμαστε σαν τους αθλητές της ενόργανης γυμναστικής αφού υπάρχουν οι φιγούρες και συγκεκριμένα τρεις αιωρήσεις και επτά ακροβατικές που εκτελούν οι αθλητές και βαθμολογούνται από το ένα έως το δέκα από τους πέντε κριτές. Στη συνέχεια αφαιρείται η μικρότερη και η μεγαλύτερη βαθμολογία και ο μέσος όρος των τριών είναι η βαθμολογία σου. Κάθε χώρα στέλνει τους καλύτερους, μέχρι στιγμής έχω καταταγεί 31ος σε σύνολο 85 αθλητών- δεν είναι και άσχημα εάν σκεφτείς ότι μόλις τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται χόμπι το ελικόπτερο», λέει.

Πριν από 15-20 χρόνια στη χώρα μας δεν πετούσαν μίνι ελικόπτερα- απαιτούνταν ηλεκτρονικά μέσα που τότε ήταν σε πρωτόγονη μορφή, συμπληρώνει ο δεύτερος της παρέας Δημήτρης Τετραδάκος, πιλότος ελικοπτέρων στην Πολεμική Αεροπορία. «Την τελευταία δεκαετία το ελικόπτερο έχει αποκτήσει περισσότερους οπαδούς- περίπου 2.000 άνθρωποι στην Ελλάδα, ενώ υπάρχουν δεκαπέντε οργανωμένοι χώροι για να ασχοληθεί κάποιος με το χόμπι του και να εκπαιδευτεί».

Προπονήσεις
«Οι προπονήσεις είναι τέσσερις- πέντε κάθε εβδομάδα, τρεις μήνες πριν τους αγώνες. Στο εξωτερικό οι αγώνες αντιμετωπίζονται επαγγελματικά και όπως καθένας από εμάς πηγαίνει στη δουλειά του και εργάζεται οχτώ ώρες την ημέρα, οι αθλητές στην Ιαπωνία κάνουν προπόνηση κάθε μέρα, επομένως δεν είναι τυχαίο που κατέχουν την πρώτη θέση παγκοσμίως ενώ καλές ομάδες έχουν επίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστρία, η Ιταλία και η Αγγλία. Απαιτεί ενασχόληση και κυρίως εξειδίκευση αφού είναι αεράθλημα. Αυτοί που πετάνε στο εξωτερικό είναι επαγγελματίες πιλότοι. Από το 1992 που ασχολούμαι με τα ελικόπτερα έχω πάρει μέρος σε 5 Πανευρωπαϊκά και 4 Παγκόσμια Κύπελλα και στο τελευταίο Πανευρωπαϊκό πήραμε την 9η θέση σε σύνολο 18 χωρών. Μέχρι πρότινος υπήρχαν χρήματα και τα έξοδα των αποστολών τα κάλυπτε η Ομοσπονδία, τα τελευταία τρία χρόνια όμως όπως και σε άλλες ομοσπονδίες υπάρχει πρόβλημα χρηματοδότησης και βάζουμε και αυτά τα έξοδα από την τσέπη μας. Το οικονομικό πρόβλημα ήταν και η κύρια αιτία που δεν πήγαμε τον Αύγουστο στο Παγκόσμιο της Αμερικής αφού θα έπρεπε να πληρώσουμε από 6.000 ευρώ», καταλήγει με νόημα ο Δ. Τετραδάκος.

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΕΛΙΓΜΟΙ

«Είμαστε σαν αθλητές της ενόργανης γυμναστικής. Κάνουμε αιωρήσεις και ακροβατικές ασκήσεις»

Φτιάξ΄ το μόνος σου!

«ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ να “πετάω” το δικό μου ελικόπτερο φτιαγμένο από τα χέρια μου και σε αυτό με βοήθησε η δουλειά μου» λέει ο υπάλληλος μηχανουργείου Ευάγγελος Πασχαλούδης, το τρίτο μέλος της ομάδας. Ο 42χρονος θυμάται ότι η πρώτη του επαφή με τον χώρο ήταν το 1980- «είδα σε ένα κατάστημα κάποιες μηχανές αεροπλάνων. Άρχισα τότε να φτιάχνω αεροπλάνα και “πέρασα” στα ελικόπτερα το 1990 πιο πολύ από περιέργεια, και από τότε μου έγινε συνήθεια. Αυτό που με πετάει σε άλλους ουρανούς είναι ότι το δικό μου ελικόπτερο δεν το έχει κανείς άλλος. Δεν είναι ελικόπτερο της “μηχανής”, αλλά χειροποίητο όλο από εμένα- από τον σχεδιασμό μέχρι και την τελευταία βίδα.

Εάν δεν είχα το δικό μου ελικόπτερο, μάλλον δεν θα πήγαινα στους αγώνες. Όσο για τα συναισθήματα που γεννιούνται την ώρα της πτήσης, μαζί του απογειώνεσαι κι εσύ, ταξιδεύεις, ξεχνάς, απολαμβάνεις. Οι ανταγωνιστές τραβάνε συνεχώς φωτογραφίες- το ίδιο κάνουμε κι εμείς, αφού στον αγώνα θα πρέπει να μάθεις όσο το δυνατόν περισσότερα ώστε την επόμενη φορά να είσαι καλύτερος. Το ελικόπτερο γίνεται ένα κομμάτι σου και με τις εντολές που του δίνεις, είναι μια προέκταση του μυαλού σου, αφού θα πρέπει να προβλέψεις και να εκτιμήσεις πολλά, και αυτό είναι που με κρατάει κοντά του».

Πηγη: aeromodelling-news.gr